Het was zo'n avond in mijn eigen stad waarop alles perfect leek. Echt een bijzonder moment, daar moest ik gewoon over schrijven.
© Dirk Parys
© Dirk Parys
Soms kom je op een plek die je onmiddelijk een goed gevoel geeft. De volgende tekst gaat over zo'n plaats: Ballintoy in Noord- Ierland.
© Dirk Parys
Mijn favoriete avondwandeling in Mechelen: Het Dijlepad, een houten pad boven de rivier. Lees dit maar eens en je begrijpt waarom.
© Dirk Parys
En dan is er het moment dat je thuiskomt na de reis. Alleen, in een lege flat. Nog vol van de kleuren, geuren, geluiden, de mensen van je vakantiebestemming wordt je geconfronteerd met de stilte.
© Dirk Parys
Zomaar een heerlijke zomerse zaterdag in je eigen woonplaats, terwijl het eigenlijk nog niet eens zomer is. Wat een heerlijk vakantiegevoel is dat.
Vroege zomer
© Dirk Parys
Aan het einde van de winter van 2018 bezocht ik voor het eerst de kleine hoofdstad van Slovenië.
© Dirk Parys
De volgende tekst schreef ik kort na mijn terugkeer van het Eurovisiesongfestival in Lissabon.
© Dirk Parys
Dit is mijn tweede tekst over het Noordierse Ballintoy. En hier gaat het dan vooral over de twijfels om terug te keren. Want misschien is de betoverende plek die je ooit kende, alleen nog maar een herinnering.
© Dirk Parys
Het is misschien niet zo duidelijk, maar ook voor deze tekst vond ik inspiratie door een avondwandeling in Mechelen. Het was zomer, maar zo leek het niet. De avond was miezerig en in de straten hing de geur van de herfst. De juiste omstandigheden dus voor het volgende, wat mistroostige verhaal.
© Dirk Parys
Hij is de koning van de Spaanse Pyreneeën. Enkele nietige mensjes daar beneden kijken naar hem op. Het doet hem niets. Wij zijn wel onder de indruk.
© Dirk Parys
Kinderen en pony's, het blijft een mooie combinatie. An De Bakker durfde het aan om onze allereerste gastschrijfster te worden, en maakt zowel ons als haar dochtertje blij met een verblijf in het Nederlandse PonyparkCity.
© An De Bakker
Vorige week maakte ik een nachtelijke wandeling langs de kust, niet zo ver van de Portugese hoofdstad Lissabon. Voor een moment was er alleen de oceaan, de maan en ikzelf. En ik werd één met mijn omgeving.
Thuis is voor mij geen plaats, eerder een gevoel dat je krijgt als je weet dat een plek in je hart begint te kruipen. Plots voelt alles vertrouwd. En het overvalt je op de gekste plaatsen. In april van dit jaar voelde ik het op een pleintje in Berlijn.