Ljubljana

Ljubljana leeft.
De bomen in het Tivolipark zijn nog winters kaal, maar de binnenstad is zonnig, vrolijk en vol muziek. De oude straatzanger vult het plein van ‘s ochtends tot laat op de avond met Sloveense volksliedjes  Ook al is zijn repertoire beperkt en hoor ik hem meermaals per dag zijn Adriana bezingen, of hoe dat kind ook mag heten, toch blijven de passanten hem met munten belonen.
Deze stad, denk ik, ze maakt me blij. Ze voelt zo knus, zo ontspannen, zo heerlijk. En ik weet niet eens hoe het komt, maar ongemerkt zoekt, en vindt deze misschien wel meest Europese hoofdstad, gelegen tussen de Alpen en de mediterrane kust, waar het beste van het continent zich met elkaar vermengt en waar risotto en pasta met truffels, zuurkool en schnitzel, Weens gebak en Hongaarse goulash voor één keer een volstrekt natuurlijke mix vormen, een al even klein en gezellig plekje tussen mijn droomsteden.
Het voelt alsof ze daar hoort.