Brug

Mensen zijn landdieren.
Denken we.
Ik sta hier aan de kust op een nacht, laat in de zomer. De maan tekent een pad over de oceaan. Alsof ik over de golven zou kunnen lopen. In de verte wenkt de horizon.
En ik wil weten. Het antwoord kennen op de vraag die ik mezelf al van kindsaf stel: Wat komt er achter de eerste golf voorbij de horizon?
Misschien een nieuwe golf. Zal ik het pad van de maan oplopen? Ik zou niet stoppen voor ik elke schuimkop had verkend. Omdat elke nieuwe golf de wereld anders laat zien.
Maar nee. Mensen zijn landdieren. Ik keer me af van de oceaan, steek de straat over. Landinwaarts. En het horloge tikt weer.