Aan de Dijle

Het Dijlepad deint mee op het ritme van hoge hakken. Zeeziek worden boven de rivier. Zonder het geroezemoes van de terrassen op de Vismarkt zou ik me, als ik mijn ogen sluit, op een schip ergens in de leegte van de oceaan kunnen wanen.
Iets verder overvalt de rust van de zomeravond me volledig. In het koeren van de duiven klinken de stemmen van de geesten van het verleden. Het Dijlepad is de snelweg van mijn verbeelding. En bij mezelf denk ik: Dit is de mooiste plek ter wereld om met niemand te delen.